Çocuk: ′′Ekmeğe ihtiyacım vardı”

Hakim: ′′ Çalmak yerine ekmek alamadınız mı?′′

Çocuk: ′′ Satın alacak param yoktu”

Hakim: ′′ Ailenden para isteyebilirdin ′′

Çocuk: ′′ Evde sadece annem vardı. Annem hasta ve işsiz. Sırf bunun için biraz ekmek ve peynir çaldım.”

Hakim: ′′ Sen küçüksün, normalde işin de yok ′′

Çocuk: ′′Oto Yıkama üzerinde çalıştım. Bir hafta önce anneme hizmet etmek için izin aldım ve bu yüzden kovuldum′′

Hakim: ′′Yardım isteyecek yeriniz, kimseniz yok muydu? ′′

Çocuk: ′′ Her gün evden çıktığımda herhangi bir iş için eleman arayan en az elli adresle iletişime geçiyorum ama başarısız. Sonunda çaresizlikten hırsızlık yapmaya karar verdim.′′

Çocuğun ifadesinin ardından hakim kararını açıkladı:

-“Çalmak, özellikle EKMEK çalmak çok utanç verici bir suçtur. Ve işte hepimiz bu suçtan sorumluyuz. Bu odadaki herkes ve ben de bu suçtan sorumluyum.

O zaman tüm mahkeme katılımcıları 10’ar $ ′′ceza′′ verecek. Siz her biriniz 10’ar $ verene kadar kimse mahkeme salonundan ayrılmayacak.

Kararı duyduktan sonra çocuk gözyaşlarını tutamadı ve ikinci karar okunurken hakimi görünce heyecanlandı. Hakim de 10 $’ını verdikten sonra aç çocuğu polise teslim eden markete de 1,000 $ para cezası verdi.

Hakim gözyaşlarını saklamaya çalışarak, salonu terk etti. Hakimin son sözleri bunlardı:

-“Bir kişi EKMEK çalarken yakalanırsa, o cemaatin, toplumun, devletin tüm insanları utanmalıdır”.