Vücudumu kaplayan bi’ sıtmayla başa çıkmak kadar
Yok yok
Daha bile zor
Daha bile çok
Üşüyorum…
Sardıkça kendimi açığa çıkan yaralarım…
Vücudumu kaplayan bi’ uyuz gibi
Ben kaşıdıkça sökülen kabuğu
Kan kırmızıya boyuyor beni …
Pıhtıların arasında boğuluyorum.
Gülerken,
Tebessümler saçarken etrafa…
Sebebini merak eden, sorup eşlik eden herkes
Ağladığımda bırak sormayı bakmıyorlar yüzüme…
Şimdi ben bu kelepir şehrin göbeğinde
Annemin karnında olan tek başınalığımdan
Daha yalnızım.
Nisa Esirci