Siyasetimizde hakim olan unsurlardan biri de algı ve amigoluk.

Turgut Özal ile beraber Türk siyasetinde büyük bir dejenerasyon yaşandı.

Siyaset bu dönem para kazanmak için araç oldu.

İmar yetkisinin belediyelere verilmesi türü uygulamalar siyaseti rant kapısına dönüştürdü.

Yakından tanıdığım, 1984’ten bugüne bakanlık yapanların üçte ikisi (2/3) bugün dolar milyoneridir.

Bazı eski bakanların mal varlığını bile tek tek sayabilirim.

Politikanın içine çıkar ve para girince, inanç, ideal, fikir, ideoloji ve hizmet kavramları lafta kalıyor.

En kahredici olan husus ise toplumun bu kirliliğe yeterli tepkiyi vermemesidir.

Maalesef avantacılık ruhu son dönem toplumu da sarmış durumda.

Yukarıda aktardık, çalanların bir bölümü hırsızlığına Allah’ı ortak ederken, diğerleri seçim fonu gibi gerekçeler uyduruyor.

Çok çok istisnaların dışında 1984 öncesi böyle şeyler yoktu.

O dönemin bakan ve milletvekilleri politika sonrası geçim sıkıntısı çekerdi, zira o yıllarda emekli maaşları memur statüsündeydi.

                                    (S.Ö. İTİRAFLARIM S.192)