San Francisco’ya gelişimin ertesi günü torunum Alara ile birlikte ben de okuluna gittim.
Sabah saat 08.00’de bütün öğrenciler sınıf sınıf diziler halinde içtima etmişlerdi.
Bütün sınıfların başlarında kendi öğretmenleri de hazır idiler.
Veliler öğrencilerin arkasında olayları seyrediyor, dinliyorlar.
Müdürleri yüksekçe bir yerde talimatlar veriyor.
Sağ ellerini kalplerinin üstüne koyup “Ulus Birliği Yemini” ediyorlar:
“Amerika Birleşik Devletleri Bayrağına ve o bayrağın temsil ettiği Cumhuriyete Sadık kalacağıma, herkes için özgürlük ve adaletle hareket edip, Tanrı‘nın gözetiminde tek millet olmayı savunacağıma and içerim”
Ve müdürün işaretiyle hep birlikte bir şarkı söylüyorlar.
Şarkı bitiyor, müdür beden eğitimi hareketi yapıyor, diğer öğretmenler ve öğrenciler de aynı hareketi yapıyor.
Öğrenci veliler de aynı hareketleri yapıyorlar.
Spor bitince bir şarkı daha söyleniyor, şarkıdan sonra müdür sağ elini, kaldırıp bizim ülkücülerin yaptığı kurt başı işareti yapıyor, herkes susuyor. Müdür güler yüzüyle dershanelere girilmesi işaretini veriyor, saygın bir disiplin içinde sınıflar sıra ile öğretmenleri tarafından içeriye alınıyor.
Veliler de derse giriyor ve bir süre kendilerine ayrılan yerde oturup ders dinliyorlar.
Sınıfta öğretmen önce öğrencilerine bir şarkı söyletiyor, öğrenciler şarkı istenir de coşku ile söylemez mi?
Bu şarkı okunurken dershanenin kapısında, sonradan Müdür Yardımcısı olduğunu öğrendiğim, siyahi bir bey beliriyor, hemen şarkıya iştirak ediyor.
Bazı espriler yaparak öğrencileri kahkahadan kırıyor ve koşarak oradan uzaklaşıyor.
Ertesi günü de, diğer günler de bu program aynen uygulanıyor.
Öğretmen öğrencilerine o günkü dersi ilgilendiren ders kağıtlarını dağıtırken veliler de yavaş yavaş sınıftan çıkıp gidiyorlar.
Ertesi gün yine geldim, manzara yine aynı idi.

Üstteki resimde, Alara ve sınıf arkadaşlarının arka planında Okulun duvarında boydan boya yapılmış bir otobüs resmi ve etrafında insanların resimleri, otobüsten inen yolcular ve zenci bir hanımın baş resmi var.
Bu zenci hanım, ünlü direnişçi Rosa PARKS‘tır.
Temsili otobüs ise, beyaz adama yer vermediği için, Rosa PARKS’ın zorla aşağı indirildiği otobüstür.
Resmin ön planında görülenler ise, bu ünlü direnişçi adına yapılan okulun şanslı öğrencileri; Türk kökenli Alara Kargın ve Kenya kökenli Amerikalı arkadaşları, teneffüste oynuyorlar.

ROSA LOUİSE PARKS (4 Şubat 1913 – 24 Ekim 2005) tarihleri arasında 92 yaşına kadar yaşayan siyahi ABD vatandaşı,
İnsan Hakları Savunucusu.
Rosa PARKS ABD’de Alabama eyaletinde doğdu.
1943‘te Amerikan Yurttaş Hakları hareketine katıldı.
1955‘te Alabama eyaletinde, zencilere uygulanan ayrımcılığa karşı tavır koyarak sonrasındaki hareketin başlangıcını yapan kişi oldu.

O yıllarda Amerika Birleşik Devletleri‘nin güney eyaletlerinde zencilerle beyazlar otobüslere ayrı kapıdan biniyor, kendilerine ayrılmış ayrı yerlere oturuyorlardı.
Rosa PARKS bir gün işine gitmek üzere Montgomery‘de otobüse bindi.
O otobüste bir beyaz yolcu, beyazlara ayrılan yerde oturacak yer bulamayınca, zencilere ait bölümde oturmakta olan Rosa PARKS‘tan koltuğundan kalkıp kendisine yer vermesini istedi.
Şoför de kalkması için uyardı ama PARKS yerinden kalkmadı. “Burası zencilere tahsisli, kalkmıyorum” dedi.
Direnişçi kız otobüsten aşağıya atıldı, tutuklandı, yargılandı ve hapse girdi.

Olaydan sonraki bir yıldan daha uzun bir süre boyunca zenciler bu otobüslere binmediler, her yere yürüyerek, bisikletle veya diğer olanaklarla işe gelip gittiler.
Sürekli Protesto eylemleri bir yıl sonra meyvesini verdi.
ABD Federal Mahkemesi, otobüslerdeki bu ayrımcı utanç uygulamayı yasakladı.
Direnişçi Parks serbest bırakıldı.
Ama Rosa PARKS Alabama’da bazı sapık ırkçı beyazlar tarafından taciz edildiği için kuzeye taşınmak zorunda kaldı.
Direnişçi Parks kazandı ama aynı tarihlerde Alabama valisi, halen zencileri üniversitelere almama gayreti içindeydi.
Büyük olaylar patlak verdi.
Ünlü direnişçi Martin Luther KİNG‘in başını çektiği, giderek büyüyen hareket 1964‘de çıkarılan yasa ile başarıya ulaştı.
Ünlü direnişçi Rosa PARKS, ülkede bu direnişin sembolü haline geldi.

1996 yılında Rosa PARKS’a Devlet Başkanlığı Hürriyet Madalyası verildi.
1999‘da Time dergisince 20.YÜZYILIN İNSAN HAKLARI SAVUNUCUSU seçildi.
ve aynı yıl Kongre tarafından ALTIN DEVLET MADALYASI verilmesine karar verildi ve bu madalyayı boynuna bizzat ABD Başkanı Bill CLİNTON taktı.

Şimdilerde O dönemdeki ırkçı anlayış yok denecek kadar az.
Halk büyük saygı duyduğu bu direnişçi adına bu okulu yaptırmış.
Okulun bahçesinde küçük bir sebze bahçesi de var. Öğrenciler, domatesin, patatesin, havuçun, ıspanakın nasıl yetiştiğini bizzat görerek öğreniyor.
Bu okul, California’lının geçmişle hesaplaşmada ne kadar samimi, ne kadar dürüst olduğunu gösteriyor ve saygı topluyor.
Başarılı Türk kızı Alara gibi bir çok öğrenci de böyle bir okuldan yetişmenin onurunu taşımaktadırlar.
İŞTE, ONURLU BİR DİRENİŞÇİ ÖYKÜSÜ.
                          Aptullah Esirci (California Seyahat Günlerim)