Sözde erkekler gibi, hep yatıyor yiyorsun,
Farkında değil misin içinden çürüyorsun?
“Havadan para yağar zengin olurum” dersen,
Arkadaşların baba, sen bücür kalıyorsun.

Ne kadar geç kalırsan, o kadar üzülürsün,
Tanıdık karşılarken utanıp büzülürsün.
Beğenmeyip tepeden baktığın zavallıya,
Muhtaç olup, önünde ezilip süzülürsün.

‘Hastasın tedavi ol‘ diyeni dinlemezsen,
Ağrıyan dişin için, para dilenirsin sen.
Saldırırsın eş, evlat, anne baba kardeşe,
Öldürürsün onları, kıymetini bilmezsen.

Ellere “anam, babam, her şeyim sen ol” derdin,
Ele umut bağladın, ahlaksız oluverdin,
Aileni sömürdün el kızlarına verdin,
Böyle gidersen eğer, birgün derler “Geberdin“

İflas ettirip sonra sermaye dilenirsin,
Kalmaz elde avuçta yine kin bilenirsin,
İşsizlikten ararsın çatacak birisini,
“Hazır yeyip de buldu belasını” denirsin.

‘Onurlu yaşamayan bir asalak‘san eğer,
Dersin ki en sonunda ‘yanlış yapmışım meğer‘
O zaman atı alan Üsküdar’ı geçmiştir,
Ama yine de hayat hep yaşamaya değer.

Erkek evde yatamaz yaramaz kadın gibi,
Gidip de çalışmazsa görür tencere dibi,
Yolunu değiştirir, çünkü cepleri delik,
Tanrı, sen gibilere kesecektir nasibi.

Şimdi hizaya gelip tevekkül edeceksin,
Gerilerde yıktığın gönüller göreceksin.
Tamiri mümkün değil günahlarını artık,
Aza kanaat edip, ömür sürdüreceksin.
Aptullah Esirci