Kırıkkale Üniversitesi’nce düzenlenen “Arapça Günü”nde, İstiklal Marşımızın da Arap Dilinde okunmasına gösterdiğim tepkiye tepki verenlere cevabımdır:

İstiklal Marşımızın insanlığın tüm dillerine çevrilip okunması, elbette bizi de çok mutlu eder. Biz de saf değiliz yani.

Ama burada durum farklı…

Olaya; tarihsel, dönemsel ve güncel sosyo-psikolojik gerçeklik açısından bakıldığında durum bir hayli değişir.

Hiç bir toplumsal olgu, tabi olduğu sosyo-tarihsel ve sosyo-kültürel bağlamından koparılıp, uzay ortamı şartlarında değerlendirilemez…

Bir Türk Üniversitesi’nde “Arapça Günü” düzenleyip, İstiklal Marşımızı da Arapça okutan bu “31Mart Ayaklanması” kafalı harekat, bırakınız Atatürk’ün dilde öze dönme programını; Alı Şir Nevai’nin, Vani Mehmet Efendi’nin ve Karamanoğlu Mehmet Bey’in –din körüklemesiyle– Türkçenin Arapçaya teslimiyetine başkaldırılarına da sinsi bir karşı tavrı temsil etmektedirler…

Söyleyiniz bakalım: bu güruh, “Türkçe Günü” de düzenlemişler midir???

“Yok efendim, İstiklal Marşımız başka bir dilde okunmuşsa ne olmuşmuş..”
Bu nasıl bir kafa, bu ne biçim tarih bilmezliktir?..

Yetmiyor mu bunca Araplaştığımız, dahası Emevileştiğimiz?..

Türkçeyi öteleyen, Osmanlı’nın “kavmi necip” anlayışını yeniden diriltmeye çalışanların “evrensellik” anlayışlarını garipsiyorum.
Hele “milliyetçilik” iddialarını hiç mi hiç anlayamıyorum!..
                  Av.KÜRŞAT KARACABEY